Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst
Het is dit jaar precies een kwart eeuw geleden dat er in Nederland een volledig asbestverbod is ingesteld. Een goede gelegenheid om eens stil te staan bij de ontwikkeling van de asbestproblematiek sinds 1 juli 1993. De asbestbranche is een markt waarin de laatste jaren enorm hard, professioneel en daardoor veilig wordt gewerkt. Met als gevolg dat er - heel simplistisch gezegd - op termijn minder mensen overlijden als gevolg van emissie van asbestvezels. Daar mogen we trots op zijn. Maar ook in onze branche geldt: in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.
Nog elk jaar sterven in Nederland zo’n 500 mensen aan mesothelioom. Onlangs was ik op het congres van het Instituut Asbestslachtoffers (IAS) waar drie mensen met mesothelioom op indrukwekkende wijze vertelden over hun plotselinge diagnose en de impact die dit heeft op hun persoonlijke leven. Voor mij een echte wake-up call: dít is waar we het voor doen, elke dag weer!
We hebben te maken met een marktdynamiek waar kosten moeten worden gemaakt om een probleem op te lossen waar niks zichtbaar moois voor in de plaats komt. Dat maakt dat het continu balanceren is tussen ethiek, moraliteit en rendementsdenken. Een verhard discours, controversiële meningen en in de media uitgelichte excessen dwingen ons ertoe om naar elkaar te blijven luisteren en continu te werken aan innovatie en kostenreductie. Er zijn absoluut zaken die voor verandering of verbetering in aanmerking komen; daar lopen we niet voor weg. Toch zou het zonde zijn om tijd en geld te investeren om alles helemaal opnieuw te herijken, om vervolgens tot de conclusie te komen dat het ‘oude’ systeem toch zo slecht nog niet was. Mijn devies? Houd vast aan wat goed werkt en verbeter waar nodig en mogelijk.
Er staan ons nog genoeg uitdagingen te wachten: anno 2018 dealen we nog altijd met de ongewenste erfenis uit de vorige eeuw in de vorm van asbest in gebouwen, in installaties, in de grond en op daken. En als we even uitzoomen, rijst de vraag: hoe kunnen we optimaal gebruik maken van onze internationale koploperspositie in landen waar het asbestprobleem nog niet eens onderkend is? Met de budgetten die hier worden uitgetrokken om Nederland asbestveilig te maken, zouden we in landen als India een enorme impact kunnen hebben. Ook ik snap dat dit niet realistisch of haalbaar is. Wat we wél kunnen doen leest u onder meer in dit Asbestfeiten Magazine. Terugblikkend op 25 jaar asbestverbod behandelen we de ‘lessen uit het verleden’, de actuele dilemma’s en de uitdagingen voor de toekomst. Laat het u inspireren om samen weer een stap te zetten op weg naar een asbestveilige wereld.
Veel leesplezier!
Udo Waltman
Directeur SGS Search
