Verwerping asbestdakenverbod: ‘kortzichtig en teleurstellend’
Op 5 juni 2019 werd het asbestdakenverbod door de Eerste Kamer van tafel geveegd. Ondanks het voorstel van staatssecretaris Stientje van Veldhoven om het verbod vanaf 2028 in te laten gaan in plaats van 2024. Volgens Sjaak Burgers een kortzichtig besluit en een gemiste kans voor de maatschappij.
Sjaak Burgers is longarts bij het Nederlands Kanker Instituut en het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis in Amsterdam. Dagelijks wordt hij met de gevolgen van asbest geconfronteerd: ‘Als longarts op de oncologie zie je alleen maar longkanker, asbestkanker en andere zeldzame vormen. Asbestkanker is een heftige ziekte; de patiënt heeft veel klachten en het toekomstperspectief is vaak niet goed. Helaas zien we dit soort patiënten dagelijks in het ziekenhuis.’
Iedere patiënt is er één te veel
‘Ook in mijn omgeving zijn veel mensen ziek geworden’, gaat Burgers verder. ‘Ik speelde vroeger als klein jongetje regelmatig tussen het asbest. Vergeleken met de rest van de wereld komt asbestkanker in Nederland gelukkig niet vaak voor. Maar iedere patiënt is er één te veel. En juist daarom is het laten sneuvelen van het asbestdakenverbod een gemiste kans.’
Kosten tegenover gezondheid
De discussie rondom het asbestdakenverbod herkent Burgers nog uit de jaren 70 en 80, toen het algemene asbestverbod steeds vaker ter sprake kwam. ‘Wat mij verbaast is dat de discussie op dezelfde wijze wordt gevoerd. We kijken alleen naar het financiële plaatje. De kosten op korte termijn worden nu afgewogen tegen de gezondheidsvoordelen op lange termijn. De kosten wegen het zwaarst, een enorm teleurstellend besluit.’
Financiële leed ondergeschikt
‘De kans dat je asbestkanker oploopt bij een calamiteit is niet groot. Bij een dagelijkse confrontatie van asbest op bijvoorbeeld schuurtjes, is het risico gelijk een stuk groter. De kans om ziek te worden van asbest op daken lijkt misschien klein, maar is alsnog groter dan dat je de staatsloterij wint. Bij een lange straat vol asbestdaken, komt één van de buren een keer bij de longarts terecht met asbestkanker als diagnose. Is dat het risico waard? Ik vind het financiële leed daaraan ondergeschikt.’
Mensenlevens
Het saneren van asbestdaken is een dure aangelegenheid, weet ook Burgers. ‘Ik heb niet de oplossing waar het geld vandaan moet komen of wie dit allemaal moet betalen. Maar het is wrang dat de financiën überhaupt meespelen, we hebben het hier over mensenlevens. En daarbij is de behandeling van asbestkanker enorm prijzig. Iedere patiënt wil immers de beste methode en ook dat moet worden betaald. Wanneer je de mogelijkheid hebt om asbestkanker te voorkomen of in elk geval terug te dringen, is dat altijd de beste keuze.’
Groot contrast
Het nieuws rondom het asbestdakenverbod vond Burgers pijnlijk en dubbel om te zien. ‘Tijdens het journaal zie je mensen letterlijk champagne drinken; ze gaan niet failliet door de kosten van de sanering. Ik begrijp de blijdschap, de individuele kosten kunnen ook veel schade toebrengen. Maar de volgende dag zie ik in mijn praktijk weer een patiënt met asbestkanker. Financiën mogen nooit voorgaan op onze gezondheid. Nogmaals; een teleurstellend en kortzichtig politiek besluit.’
